Hechting en Spiritualiteit
Een aantal weken geleden hoorde ik de zin: ‘De Spiritualiteit van de Beperking’ in een radio 1 programma voorbij komen. Ik vond het een mooie zin en bedacht mij hoe ik deze zin voor ons gezin kon gebruiken. Ik ervoer dat ik hier tijd voor nodig had.
Bestaat er spiritualiteit in een beperking?
Soms als wij aan mensen vertellen dat wij een dochter hebben die te maken heeft met hechtingsproblemen zeggen ze: Alleen iemand die het aankan krijgt een kind met een uitdaging. Je zult vast veel van je dochter leren. Dit zijn opmerkingen die waarschijnlijk heel aardig bedoeld zijn maar voor ons vaak niet op zijn plek. Maar de zin: ‘De Spiritualiteit van de Beperking’ zette mij toch aan het denken. Ik merkte dat ik eerst wat afstand nodig had van onze opvoeding en de relatie met mijn dochter. Je bent toch voornamelijk aan het organiseren en reageren op dagelijkse dingen. Niet zo zeer de ‘bigger picture’ aan het analyseren. Na hier wat tijd voor genomen te hebben realiseerde ik mij een aantal dingen:
Voor mijzelf kan ik zeggen dat ik een enorm ‘tijgermoeder’ gevoel in mijzelf heb ontwikkeld. De woorden nee, of er is geen plek, of we hebben een wachtlijst zijn dingen waar ik geen ruimte voor heb. Ik zal net zo lang door onderhandelen totdat ik het beste voor mijn dochter heb kunnen regelen.
Wat ik ook sterk heb ontwikkeld is om alleen met mensen om te gaan die voedende relaties met mij aangaan. Dit geeft een enorme rust.
Op moeilijke momenten heb ik geleerd om mijn wereld niet te groot te maken. Kijk alleen naar je eigen gezin en familie. Wij hebben geluk met een fijne familie op wie we terug kunnen vallen. De vrienden die wij hebben snappen misschien niet helemaal waar we mee te maken hebben in ons dagelijkse leven, maar ze leven wel met ons mee en helpen ons waar ze kunnen.
Bekijk de ontwikkeling van je kind per jaar.
Voor mij geeft dit rust en overzicht. Ik kon mij soms erg verliezen in verdriet over dingen waarvan ik nu nog niet zeker wist of dit ging gebeuren. Bijvoorbeeld: zal ze ooit een vriendje krijgen, een gezonde relatie opbouwen. Zal ze ooit normaal de arbeidsmarkt op kunnen gaan? Zal ze ooit stabiel genoeg zijn om zelf een kind te krijgen?
Een ander punt dat ik echt heb moeten leren was om soms de tijd te nemen om even helemaal onder een deken te verdwijnen om alles te verwerken. Soms gebeurde er zo veel en nam ik niet de tijd om het zelf te verwerken. Dan was ik alleen maar bezig om de problemen voor mijn dochter op te lossen. Dus nu gun ik mij een paar dagen per jaar helemaal voor mijzelf. Dan lig ik stiekem de hele dag huilfilms te kijken met een grote zak chips of chocola. ME-time dus!
